Thursday, February 2, 2012


Hanggang ngayon hindi ko parin maipaliwanag kung bakit ganito ang nararamdaman ko yung tipong bigla bigla nalang ako nalulungkot-yung bigla bigla nalang ako nagagalit-gustong gusto ko kumain pero nawawalan ako ng gana-hayst-ang hirap at di ko ito maintindihan kahit na anong pigil ko pa dito-naiisip at pumapasok parin sa isap ko ang lahat ng nangyari sa buhay ko na ako lang at siya lang mismo ang nakakaalam. ayoko na maging malungkot- gusto ko lang naman maging masaya-nagseryoso ako-ang tagal ko naging masaya-ang tagal ko naghintay at umasang magsasama din kami balang araw-nagmahal ako-naging tapat ako sa nararamdaman ko-pero bakit-bakit sa gitna ng kaligayahan saka nalang biglang nawasak ang lahat- yung buong mundo ko na para pang mga paru paru sa buong paligid ng katawan ko ee nagliaparan at tila nawala nalang bigla-nakakaiyak-gusto ko manghina pero kinakaya ko-gusto ko sumigaw dahil sa sakit na naradaman pero ang hirap magpanggap kahit na ano pa ang gawin kong pagiwas sa sarli ko ang sabihin sa lahat na okay lang talga ako-hindi parin-walang silbi-kase ang sakit parin talga ang nararamdamn ko-mahirap maging sawi-at yung taong mahal na mahal ko ee wala at hindi naman pala talga ako kilala-masama ba magmahal-bakit laging napupunta sa punto na liligaya ka at bigla kang maiiyak-hindi dahil sa kaligayah kundi sa sakit at kirot na dulot ng pagiging sawi mo sa isang taong hindi ka naman kahit kelan nakilala-nasinubngaling siya at dahil dun unti unti mo ng nararamdaman ang pagkbiga mo sa sarili mo-kahit na marami na ang naglabasan na mga taong mamahalin ka naman mas pa sa pagmamahal na ginawa sayo dati-wala parin dahil iba aprin ang hinahanap mo-masakit at hindi ko kayang tanggapin sa sarili ko na-ang sakit ang pakiramdam na nararanansa ko sa buong buhay ko ngayon-ewan ko ba kung bakit ganito-masama talg ako kaya hanggang ngayon kinakram parin ak-nagisnungaling din naman ako nung una pero ngtapat din ako in btween pero bakit ganun parin-nasaktan lang ako at napunta sa wala ang lahat-parang tanga lang kase nangangarap pala ako sa isang taong kahit kelan ay hindi mapapasakin-parang tapos na ang buhy ko pero bakit ko nga ba tatapusin ang buhay ko kung wala naman ako mapapala-tapos sasabihn nya sakin na-bakkit hindi nalang sya ang mahalin ko-pano pa ba-ano pa ang maibibigay kong pagmamahal na ibinuhos ko ng klahat sa nakaraang taong pinabuhusan ko nito..ang sakit sobrang sakit ang nararmadman ko ngayon.at kahit sino wala man lang ako mapagkwentuhan-may mga taong kaibiga nga wala namang oras para unawain ka-wala talgan silbi ang mbuhay sa mundo-kahit gumw ka ng tama magiging masama ka pa rin int end.pero kahit papano sumaya ako pero sana siguro hindi ko nalang inalam na ganun lang pala yun-sana hinayaan ko nalang na-maging masaya kahit sa kabila nun ay puso lang kasinungalingan.pero ang hirap.maraming tao talga sa mundo ang hindi mo mauwnawan at kahit pa anong pilit ang gawin mo hinding hindi mababago ang kanilang mga isip-ngbabago nga ang mga tao-pero-kahit nga masakit-okay lang sa kanila-kahit magmukhang tanga sa huli-atyus lang kase yugn kaligayahan ang sinusunod nila at hind yung kalalabasan ng lahat ng paghihirap na alam nila in the end wala ring silbi-pero bakit nga ba ganun- kung kelan nagiging masaya kana-dun naman sasktan ka ng pabigla bigla.. kung patuloy pa akong mabubuhay sa isang kasinungalingan pano pa ba ako totong magiging masaya-kahit pa anong sabihin nila-yung pakiramdam na sinasabi nila na mahal ka nila pero hindi mo maramdamn-parang wala ng epekto-siguro kase dahil sa nangyari sa buhy ko pagkatapos ng lahat-hayst..

part 2:
-mula ng mawalan ako ng gana sa pagmamahal-laging hindi ko na hawak ang phone ko-hindi nako masyado nagloload-pero bakit hanggang ngayon ee humihingi ka parin ng pagmamahal pagkatapos ng lahat ng ginawa mo sakin-oo minahal din kita noon-pero hindi yun yung pagmamahal na dapat kung dalih npang habang buhay-i was plyaed byt that time at hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko-basta ang alam ko masaya ako sa buhay na walang kaseryosohan yung ang iniisip ko lang lagi ee yung trabaho ko at kung pano ako magiging matagupay sa lahat ng bagay at mga pngarap ko'.pero hindi ee-ang pagibig pa ang naghadalang sa mga pangarap ko na unti unti ko ng nabubuo-at ang nkakinis pa dun ee.

par3
-ang hirap maging mahirap-para bang nagtatrbaho ako sa isang bagay na wala naman patutunguhan pero hindi ee-kase ginagawa ko nman ang lahat ng makakaya ko-ang hina ko kaya kaya naman laging walang napapala.. 
to be continued....

No comments: